Van doorgaan naar stilgezet worden

Het begon allemaal met een bericht dat ik een gen bezit, waarbij ik een zeer verhoogd risico op kanker heb. Ik kreeg de keuze uit twee heftige en ingrijpende preventieve operaties. Moeilijke keuzes, emotionele fases, stress en twijfels volgde, met daarna een operatie, herstellen en een paar jaar daarna nog een operatie en wéér herstellen

. Daarnaast ging mijn 'gewone' leven gewoon door als; echtgenoot, moeder, dochter, hulpverlener, vriendin.

Totdat ik voelde dat er íets moest gebeuren. Ik had de neiging om door te gaan, schouders eronder, zorgen voor anderen, niet klagen maar dragen. Maar dat lukte niet meer én dit wilde ik ook niet meer.

Ik had rust en zelfzorg nodig! 

Deze rust vond ik in een Benedictijns klooster...tijdens een hele korte dienst viel er - tijdens een oorverdovende stilte -  bij mij een kwartje, ik had iets ontdekt!

Dit korte bezoek aan het klooster is levensveranderend voor mij geweest. In de afgelopen tien jaren heb ik mij, op allerlei manieren, verdiept in de Benedictijnse kloosterhouding, heb ik op diverse plekken retraites gevolgd en heb ik mij verdiept in de materie RUST en heb ik hier een boek over geschreven. 

Inmiddels begeleid ik meerdere retraites in en buiten het klooster, begeleid ik tientallen vrouwen tijdens een individuele retraite, ben ik retraitebegeleider tijdens retraites voor zorgprofessionals.

Ik ben geïnspireerd geraakt door de christelijke kloosterhouding, die een laagdrempelig en open karakter heeft naar andersgelovigen.

Weet je niet zeker of deze christelijke levensvisie bij je past, neem dan even contact met mij op.

Mijn ervaring is dat de Benedictijnse houding een ruimdenkende houding is, die veel verschillend mensen aanspreekt, gelovig en niet-gelovig.